Ömür denen vaktimiz hayýr, kýymet bilmeden Takvimden yaprak yaprak gidiyor koþa koþa. Gülüyoruz aðlanacak halimize ey hayat! Þöyle içten yaþayýp sevmedik çoþa çoþa.
Gönülden gönüllere akmaz oldu hidayet Herþey para pul olmuþ, gerisi boþ, rivayet Sevgi, saygý; kariyer kazanmaktan ibaret Hayat denilen ömrü dolduruyoruz boþa.
Nerde o eskiler; saf ve temiz nefisler? Beden sergisi olmuþ bayanlar ve ofisler. Haram karýþmýþ cepler; zengin, açý kafesler! Ahireti düþünmez, bilmem gelmiþ kaç yaþa.
Ormansýz daðlarýmýz esmiyor üfür üfür. Evlatlar aldý baþý dilinde isyan,küfür! Ellerinde esrarlar, sigara, içki, zifir! Yayýlýyor gün güne, farkýndamýsýn paþa!
Baþýmýzda satýþa otoriteler varken; Duyarsýz haysiyetler, böyle rahat yaþarken, Varsýn, cepleri dolsun; hatta fazla taþarken, Kötüler dünyasý bu, biz ölelim; sen yaþa!
ADALET PELÝT MORKOÇ. Sosyal Medyada Paylaşın:
adalet morkoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.