Yokluğun Gün Kırığı

Yaktýkça seviyorum aþkýn ateþidir bu
Söndürmez gökten yaðsa þelâle misali su

Öyle derin bir sevda, öyle amansýz bir yol
Bakýþýn kadar sýcak saramýyor hiç bir kol

Yokluðun gün kýrýðý neþe eyvahým olur
Güneþ sensiz doðarsa uyanmak vahým olur

Sevda denilen bu dert gül bahçesiymiþ meðer
Çiçekler kýskanýrdý bilse kokunu eðer

Çocukça sevinçlere saldýn ya bu bedeni
Seven nasýl unutur onu mutlu edeni

Geldin ya þükür oldun yalnýz sonbaharýma
Çare oldu gülüþün bütün ahuzârýma

Þimdi çok uzaktasýn oysa en yakýnýmsýn
Varlýðýn büyük ödül ömre taç takanýmsýn

yirmiüçaðustosikibinonbir




Sosyal Medyada Paylaşın: