Parmaklarýmý götürüþüm dudaklarýma
Manevrasý gözbebeklerimde ki aðrýnýn
Bitikliði dilimin takatinin …
Ýsmail’i kabullenmeyle susuyor
Acý bir gülümsemeyi çekiyorum ciðerlerime
Gam/zede ahla…
Aleni bir sýðýnakta öpüyorum
Ýçimin gece yüzlü yurtsuz söylencelerini
Yapay bir hýçkýrýk dolanýyor kitabesini yitirmiþ kelimelere
Yumruðum kim bilir kaç saattir
Kan ter içinde bir dokunuþ duvarlara
Ýçime kar yaðýyorum insafsýzca
Yüzüme yaðmur…
Keskin bir rüzgâr acý acý gülümsüyorken tenimde
Kirpiklerim kanat vurmuyor gökyüzüne…
Nasýl bir esmerlik düþmüþ ki yelkovana
Akrebi soktukça üþüyor þafak
Zaman diplerde ki gerçeði fýsýldýyor usulca
“kederle besleniyor içimizde ki kuyu ve ancak soluk alanlarýn olur anýsý”
Biteviye bir nefes çýrpýnýyor takvim yapraklarýnda
Tecride giden bir buðu gibi sýðýnýyor anýlar kirpiðim arasýna
Kirpik ki batýyor gözüm nuruna…
Dilim yüreðime zehir aktýkça
Yüreðim yüksek topuklu türkülerin adýmlarý altýnda
Gölgesiz kalabalýða kýsýk sesle bozlaklar sýralayýp
Kahverengi lekeler biriktiriyor ardý sýra…
Oysa
Baþkalarýnýn yarasýyla kanadým cümle figan
Kaþlarýmýn arasýnda taþýdým
Yalnýzlýðýyla çoðaldýðým onca yazgýyý
Gökyüzünü gözlerinin eþiðine taþýdým gül yüzlü sabilerin
Ninniler sýrtladým düþlerine
Oturdum soðuk bir odanýn yalnýzlýðýna
Gölgesini aldým kabuslarýnýn
Penceresinden umudu gösterdim serçe parmak miktarý
Yýldýzlarý anlattým bir bir
Bahsetmeden yalnýzlýklarýndan
Öptüm çiy tanelerini tenlerinden
Baþým gözüm üstüne keder edindim
Topladým küçücük parmaklarýný suskularýndan
Gökyüzüne güvercin çizdim kirpikleriyle
Kekeme karanlýklara þölen ateþi yakýp
Öyküler sürmeledik ay’ýn yüzüne
Kayýtsýz þartsýz söktüm kýymýklarý yüreklerinden
Gördükçe mavi bakýþlarýný
Tebessüm olgunlaþtý yüzümde…
Þimdi,
Kör kütük bir ayaz vurdukça adýmlarýma
Yaðmur sendeliyorum uzak yakýn geçmiþe
Ýçimde birbirine küsen çocuklar çoðalýyor
Dilimde acý bir rüzgâr kýmýl kýmýl esse de
Sevinçlerini bir muska gibi taþýyorum gözlerimin derinliðinde…
/Yüzümü yaðmura tutmayý yeðledim hep
Kirpiklerimdeki damlalarla baktýk pencerelerle birbirimize
Yürüyüp gitmedim bencilliðimle
Cebimde bir tutam umut
Gözlerimi yakan her bakýþa
Dokundum yarasýný öperek
Zira mutlu olamazdým herkese benzeyerek/
”“ben diye baþlamamýþtým hiçbir cümleye þimdiye kadar
özürüm alfabeye