İçimdeki fırtınalar
Hýrçýn denizler gibi,
Vurdum bu gün kýyýlara,
Ve fýrtýnalar estirdim, bu akþam yaþlý gönlümde.
Dinmedi fýrtýnalar.,
Deniz oldum vurdum durdum kayalara.
Gelgit dolu geçmiþim
Ne aþk var ne meþk gözümde….
Karþýmda deniz.
Baktým martýlar pike yapar denize.
Geçmiþim aralandý ben bakarken, sisler oluþtu gözlerde,
Anýlarým döküldü dize,
Bir zamanlar seviþir gülerdik,
Ne oldu anlamadým birdenbire bize.
Suskun hale geldik,
Ne gülen bir yüzüm var nede güldüren,
Aðlarým biten sevgimize.
Sular kumsallara
Dalga, dalga çarpýp da yayýlýrken,
Gönlüm acýyor, yüreðim kan aðlýyor geçmiþe.
Ben kimim, kimim ben deðiþen bir zamanlar çýkan daðlara,
Bir zavallý haldeyim þimdi,
Sünger çekmiþ gibiyim her þeye…
Çok eski bir türkü dökülür dilimden.
Hüzünlenirim aðlarým ben.
Neden geldimse þu sahile ben
Beni durmadan aðlatýr,
Dalgalara aðlarým, maviye aðlarým.
Yaþlar akar gözlerimden…
Nihayet gün orada kararmaya baþlar,
Çýkar artýk denizdeki oynaþan gri yakamozlar,
Deniz kýmýl, kýmýl kýmýldarken, onlar hiç durmadan oynar.
Ve gece nihayet olur.
Beni karanlýk rahatsýz eder gitmeye zorlar.
Ve kalkarým giderim aðýr, aðýr yolumda. Ama hep.
Hala hayalimdedir bitmezdir yolda da anýlar
Ve de beni aðlatan duygular…
A.Yüksel þanlý er
Antalya
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.