Hüzne savrulan yapraklar düþtü yine
Ayrýlýðýn gurbete vuran saatlerine
Adýmlarým uzadýkça eksiliyordum
Kýyameti kopuyordu içimde sensizliðin
Ve ben öylece susuyordum…
Bir çöl sessizliði elâ gözlerin
Veda yaðmurunda ýslanan hasret…
Ne zaman düþsen kirpiklerimden
Yaralý kalbimden geçer yokluðun
Islak mýsralar siner nevbaharýma
Gözlerim ufkun gurbetinde demlenir
Bir yudum hasretlik düþer payýma
Burukluða yenilir dudaklarýmdaki tebessüm…
Bir turnanýn kanadýna takýlýr düþlerim
Mahzun bakýþlarýn yansýr çocukluðundan kalma…
Buðulu camlarda izi kalýr elvedalarýn
Þimdi sen özlemin diyarlarýnda
Ben umutla beklediðim tozlu yollarda…
Bir kez daha emanet ediyorum seni
Ebruli gülüþünde çiçeklenen
Vuslat dolu baharlara…
Züleyha Özbay Bilgiç/Kütahya
Eylül 20012