Gök doðanlar iþler bakýr sonsuzluðu Bir dalýp bir çýkarak iðne iðne Ýlmik ilmik örerek, Küçük kuþlar ölüm orucu tutar Ecel terleriyle titreyerek.
Erir toprak erir taþ orman aðaç Yavaþ yavaþ karanlýða bürünerek Su uyur uyanýrken düþman Yýrtýcýlar çýkar yuvalarýndan sürünerek.
Çýkar gelir soðuk rüzgarlar karanlýðýn koynundan Yol keser, iz siler, çevirir yolcuyu yolundan Bekleyenin var kardeþim dönme yürü Çeliktendir delinmez inananýn böðürü.
Þafakta olsun gözümüz doðmasada güneþ Ay onlarýn olsun, yýldýzlar uzakta olsa bizim, Rehberin geçmiþindir, rehberin Atan Boþuna þehit düþmedi bu kara toprakta yatan. Soner BAYKAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
soner43 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.