biliyorum bunlarý okuduðunda gitmiþ olacaksýn...belki saat sabahý bulur...ve belki beyaz bir güvercin cümlelerin önünü açmak için; az ilerde hani senin olmadýðýn o çok uzakta, kanatlanýp sana doðru bir düþ toplar beþik yaptýðýn mezarýndan...kazý-kuyu çalýþmalarýyla aramýz eskiden de iyiydi bizim...sen duy da inanma, eli kulaðýndadýr þimdi topraðýn... kök verdiðin gülüþlerin ters istikâmete yol almýþ...ve aklýný havaya uçurmuþsa rüzgâr...saçlarýmýn daðýnýklýðý ondan...bil istedim...yüreðinin o.top.sisi iþte böyle avuçlarýmda kaldý delâl...
eteðimin boyuna yetiþmeyen paylar
sadece cam kýrýklarý
kývrýldýkça içine akan
bir yýðýn dert barýnaðý
o yüzden eteðimin ucunu iyi göremiyorum delâl
dýþardan bakýnca toplu halde yargýlanacaksa hepsi
içerden yalnýzca bana görünsün demir parmaklýklar
ne çýkar!
yumru gibi sýktýðým kirpiklerime
temelini atacaksa karanlýklar
tut ki bir çocuk barikat kurdu çeperinde
tut ki ana.yasal haklarý elinden alýnmýþ bir lori*nin
aðýdý oldu bu sancýlar
onun için biz hep tehlike s.açýyoruz ...her baktýðýmýz yerde bir uyarý levhasý dikildi gözümüzün içine ama bunu göremedik...okuyanlarýn dikkatine: içine siz de sakýn düþmeyin!..onlara de ki: drapeli dudaðýný ütülediðinde ilk celsede boþanacak olan cümlelerden insana ne hayýr gelir?..boþuna toplama kendini...böyle daha güzelsin...ama istersen geçici bir süre için de olsa hayallerini tatile gönderebilirsin...belki ödül olarak güneþ rüyanda olur bu akþam...belli mi olur?.. bakarsýn gökkuþaðýnýn yedi rengi bu sefer çocuklara çýkar ikramiyeden...çokça hayal...çokça masal...onun için koynuna bu kývrýlmak isteyiþim...
kekik kokulu daðlarýma düþen
bugün de saðnak yaðýþlar
’herkesin yüzünde aðýrlayacaðý yaðmuru olmalý’
derdi oysa annem
ama nüfusuma kayýtlý o kadar çok çýðlýðým
ve çocuklarým var ki annem!
hangisini kucaklasam
ellerimin arasýndan kayýp gidiyor
bak! yüreðimizi saðlama almadýðýmýz için
suçumuz sabit görüldü bizim
söz savunmanýn derken
ben içime akan nehirdim
sen de deniz
eðer yargýlayacaksanýz bizi ayaklarýmýzdan baþlayýn önce...ayaklarýmýz ki senelerdir hâlâ kendi prangasýnda sürgün...ve siz yüreðimizi göçlere zorladýkça umudumuz yeniden doðuyor topraðýn rahminden...görün de inanmayýn ahali! göðe kadar uzuyor kollarýmýz...kanatlarýmýz tel örgü deðil ki geleni geçeni kendine takýp, kýrýp döksün sizin gibi!..alýþýksýnýz nasýl olsa pusunuza düþecek avlarýn feryatlarýný yerden toplamaya...çok kýymetlidir nam-ý deðerli postunuz...
birazdan herkes bu kan kokusunu alýr delâl
karanlýk çökünce gelirler çakal sürüsü gibi
üzerimizde pis ellerini gezdirirken
arama yapmaya niyetlenir sivil düþünceler
benim öznemi sorguya çekerler
senin de alýp götürürler eylemini
yükseklerde boþuna uçmuyor kartallar
ara sýra saðlýða zararlý þeyler yemek lazým
hakkýnýz varsa üstümde
sýkýysa gelin zorla çýkartýn göðümü
hüzünleri yalnýz býrakmaya gelmiyor delâle
biraz da memleket havasýyla öldür beni
de ki onlara:
kuþlar yalan söylemez anne
çocuklarýmýzdýr içimize akan deniz!..
mer@lgül
...
þiiri güne düþüren
yüreðini buraya seren
þiir daimi dostlara
ve güzel sesiyle anlam katan
sevgili Mine Gültepe`ye
teþekkür ve sevgimle
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.