Adam elinde bir çubuk Yere hayatý gibi kýrýk þekiller çiziyordu Umutsuzluk yüzündeki çizgileri bir kat daha artýrmýþtý sanki Gözlerinin rengi hayallerinin rengiyle karaya dönmüþtü Susuyor Sustukça Azrail’le sözleþme imzalýyordu aþkýna karþýlýk.
Bir güne razýyým dedi Yeter ki bir günlüðüne mutluluðu ver bana Ondan sonra hazýrým ölmeye al canýmý diyordu Alnýný kýrýk hayatýna yaslýyarak.
Yanýnda oturan kadýn yeþil gözlerini adama dikmiþ Sevginin her tonuyla bakarken Git artýk dedi usulca caný boðazýna gelerek Soðuk elleri adamýn saçýnda dolaþtý býrakmak istemeyen bir hýnçla Bak bana dedi Bak.
Biz seninle aþký zamansýz bulduk kayýp bir þehirde Sen yolcusun bu camsýz sokaklarýn kaldýrýmlarýnda Bilki ilk ayrýlan biz deðiliz bu felek denen zalimin elinde Uçurtma misali yükseldiðin yere kadar yüksel yalnýzlýðýnda Ama sakýn düþme bilmediðin evin damlarýna Ben sensiz nefes alan bir bedenim Yýldýzlarý seninle sevdim karanlýk gecelerde Sakýn untma Diyerek kalktý yerinden Geldiði gibi ölüm sessizliðinde kayboldu sokaklarda.
Adam yeni baþlayan yaðmurlara kaldýrdý baþýný Aðladýðýný saklasýn istedi belki de doða Islanan saçlarý gibi ýslak bahtýna okkalý bir küfür savurdu Sakat yüreðine bastonla destek vererek kalktý o da yerinden Biliyordu artýk hiç bir þey onu iyileþtiremezdi O eski deli dolu adam deðildi Kadýnýn gittiði yola son kez baktý Topal yüreðini sürükliyerek karanlýk geleceðine doðru yola çýktý.
Buse DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Buse DENİZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.