EY Kİ EY
Aðyar imiþ dost bilerek güvendim
Dað gibi yüreði yaktý köz etti
Derdim gamým bitti diye sevindim
Bir ikiydi seksen doksan yüz etti
Kuþlar kekmesinde taþýr iken su
Çer-çöpten yuvada bekler yavrusu
Ýçimi kemirir gurbet korkusu
Akýla gelmedik bana söz etti
Tel tel okþar iken sular yosunu
Yaðmur damlasýnda bulurdum onu
Turnalar olur mu yolun yorgunu
Kapanmayan yara açtý göz etti
Ben senin yerinde olsam sarardým
Gülüm dese idin gülde arardým
Yeþil yaprak idim, düþtüm sarardým
Kýþa dönen bahar etti yaz etti
Mevsim kýþ, yer çamur, yollar uçurum
Ruhuma kelepçe vurur bu durum
Sözün tamamýný sana diyorum
Bana ne ettiyse, fazla naz etti
Rüzgâra yoldurdum gönül gülümü
Ondan gerçekleþti rengin ölümü
Ak çýkmadý karanlýðýn bölümü
Kirpik ayrý, gamze ayrý poz etti
Ne onu ne bunu aldým araya
Denizde aldandým vurdum karaya
Yadlar bir þey etmez
Gözükara’ya
Ben az dedim, sanman canan az etti
Çark-ý Devran (sy. 23)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.