KENDİMDEN BİLİYORUM...

Þimdi baþýn dumanlý gözlerin gam rengidir
Saçlarýný yolarsýn, kendimden biliyorum...
Gece iðneli fýçý þiþe kafa dengidir
Efkarýný sularsýn, kendimden biliyorum...

Yarýnlarý ellere sadaka verirsin de
Geri dön diyen olmaz meçhule yürürsün de
En kutsal yýldýzýný kayarken görürsün de
Ecelini dilersin, kendimden biliyorum...

Birkaç adým geçersin aþkýn deðerlerini
Mecnun beyi, Ferhat’ý ve de diðerlerini
Belki daðlarý deðil ama ciðerlerini
Usul usul delersin, kendimden biliyorum...

Kýrkayak sancýlarý sürükleyip peþine
Mazlum lokma ararsýn sabýkalý diþine
Sýkýlý yumruðunu indirip de döþüne
Acý acý gülersin, kendimden biliyorum...

Tuzun kuru bu demde gününe gün katarsýn
Keyfin kederine denk sere-serpe yatarsýn
Bütün ihtiþamýnla kýþa kafa tutarsýn
Baharýnda solarsýn, kendimden biliyorum...

Tüm sermayen yetmiþlik ve bir yýðýn bilmece
Kaleme gücün yeter meze olur her hece
Kapatýp perdeleri iþte böyle her gece
O þarkýyý çalarsýn, kendimden biliyorum...

Fýttýrýrsýn, hasretin mantýðýný aþar da
Aman bilmez bir sima ulu-orta koþar da
Mumya dediðin minnet belleðinde yaþar da
Hafýzaný silersin, kendimden biliyorum...

Ali ERDÝNÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: