dingin aðaçlar, doða-insan sus pus
dev rüzgâr hâdi
küçük bir esinti yolla çiçeðe
yapraklarýný gömmesin kendi içine
çýk
yerin dibinden su
en deðerli hazine
yýkansýn kuþlar
derin yaralar almasýn toprak
yar
konuþ
avuçlarým su dolsun
gökyüzüm kuþ
yüzümdeki çizgilerin anlamýný öðreneyim
beni ara
sevdiðin bir çiçek gibi olsun
dokun
bu sus- pusluk yorulsun
bütün kuþlar uyuyor mu
ey ölülerini gizleyemeyen dað
að konuþ
ölü balýklarýn
kimin önünde meze
ey sen, gerçek
seni aramaya çýktým yola
22. 6. 1994 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.