Bir çölde can pazarý kurdum Leyla için.
Can alýr, can satar çöl kartallarý,
Çöl kuþlarý can pazarýnda yarýþýr.
Bir güvercin düþmüþ gelir peþime,
Oysa üç buðday tanesi borcu vardý bana.
Gerçi benim hiç borcum yoktu çöle,
Leyla’ya olan borcum için düþmüþtüm.
Leyla bunu bilmez.
Yürürüm yürünmezlerde çýplak ayak,
Ey güvercin, þimdi ben sana borçluyum.
Þimdi canýn emanet bana.
Belki bir çöl kuþu arkadaþ olur bize.
Gel gezelim kuytularý seninle
Neydi derdin?
Ben sana hakkýmý helal etmiþtim oysa.
Þimdi acýkýrsýn bilirim,
Sana verecek bir tek danem de yok.
Ben ölmek için çýktým çöle
Ya Leyla, ya ölüm.
Ölmek senin neyine,
Dön desem dönemezsin de,
Ben çölü beslemek için buradayým.
Güneþi besler yangýnlarým.
Ya sen?
Bu kadarcýk dane için neden canýnýn koyarsýn?
Çöl geceleri soðuk olur koyunumdan ayrýlma.
Sen bu katran karasý gecelere alýþýk deðilsin kaybolursun.
Z.Yiðit
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.