Ýstanbul gecelerinin kollarýna
izden yola gelip ruhumu sundum
gülümsedi ak güller
yýkýldý sedler
umuda sen doðdun yâr
yýldýz parkýnýn surlarýna astým benliðimi
ayak uçlarýnda indim seher vakti
yürek ötesinden ecel rýhtýmýna iner gibi yâr
yýldýzlar nöbettar ya ruhumu adadým geçit verdiler
çiçekleri kokladým tebessümün vurdu çehreme
arýndý, arýttý günahlarýmý nazarla
duydum soluduðunu, kalp atýþým yavaþladý
yakýnlýðýmý müjdeleyen çiçek devþirdim adýna
Dolmabahçe sen neyi bahþediyorsun!
ulu çýnarlarýn gölgesinde yanardað gibiyim
aðýr geliyor dertler yâr alevine uyanýyor anýlar
özyurdumu özlüyorum titrek temmuz akþamý
ölümsüz aþklar gözüme sürülüyor ve kýrýlýyor geceler
çaðýrdýðýn uzaða dönüþlerdeyim
bulutla gelir uðultum kovulmuþ ülkesinden
vuslata firaka dokunur en tatlý naðmeyle
bir uçurum dolunay Ýstanbul geceleri
billur çaðrýlar seni söyletir demlenirim
sular yaslanýr baðbozumu gözlerime
ak düþer saçlarýma daðýlýr sislerim
Ýstanbul adýndýr sevgilim senin adýn
akyazým döner kutlu adýna
ayasofyaya götürür seccademi
kol geziyor üzerimde sensizlik
secdelerimi mevsimsiz serdim
duâlarým güne doðup güne indi
tutsaðý olduðum bu kentin gecesine
iþaret parmaðýmla kondun ey sevgili
aþkýn bir yýldýzdý kaydý Ýstanbula
duygularým sýrattan döndü
çýrpýnýp aðladý ruhum
tutsak kent olduk ey sevgili.