saçlarýný okþayýp
öpercesine dudaklarýndan
þiirler okurdum sana,
radyodaki kulaklarýn
telefonumda dudaklarýn olurdu
sen hiç farkýnda olmazdýn
duyardým sesini
izlerdim seni her akþam
yalnýzlýðým dökülürdü
mýsra mýsra odana,
dalga dalga yayardým seni
boþluðuna uzayýn
o aþk dolu
heyecan turnesi yýllardan
pek de bir þey kalmadý,
artýk bir öðrenci deðil
bir öðretmensin þimdi,
seveceðimi sevdim
göreceðimi gördüm
öreceðimi ördüm
alýnca karþýma gözlerini
kapatýlamayan
bir musluktan sýzarcasýna
þiir damlar;
batan günle aþk ve zaman
damlaya damlaya gül olur
ilk akþamdan
yürek mahzenine indirilmiþ
bir fýçý þarap gibi
yýllanýr içimde hasretin
gecenin gölü bir baþkadýr
gözlerinden kayan ölür
yýldýzlardýr yaþlanan
...
sus þimdi, yum gözlerini
bir de sen baþlama
kulaklarýmý ýsýrmaya,
dinle bak, bizim þarkýlarýmýz
þimdi radyolarda çalan...
Þaban AKTAÞ
19.09.1999