KENDİMLE SOHBET (2)

Oysa ne kadar
Konuþulacak þeyler vardý deðilmi ?
Birgün geldi hani o gün iþte
Hatýrlasana caným
Hani kelepçe vurulmuþtu ya
Dilimize !

Ne çok sohbet ederdik
Ne çok gülerdik
Kendimiz yazar
Kendimiz oynardýk
Espriler kelebek misali
Öyle bir günlükte deðil hani
Bir söyler beþ gülerdik !

Üretirdik daima
Zihinde bol ya
Bol keseden
Ne oldu da sustuk
Çaðlarken
Öyle bir sustuk ki
Gün geldi bütün sesleride
Susturduk !

Dünya lâl dünya dilsiz
Trafolar patladý
Devrik direkler
Kablolarý iþe yaramayanlarý
Yeraltýna aldýlar
Yerelmalarý peydah oldu
Yerden bitme
Onlarda birgün bitti !

Öyle günler geldiki
Söktüm bu yüreði
Kenara koydum
Birgün geldi
Beynimi de yanýna
Arkadaþ býraktým !

Çýktým dolaþtým dýþarýya
Birde ne göreyim
Hepsi benden
Anladýmki o zaman
Sorun bendeymiþ
Bu yürek bu beyin
Bu dünya da bu bedene
Fazla imiþ !

Þimdi gayet hoþnudum !
Dengeyi kurdum
Denge/sizlikte
Fedakarlýk gerekiyormuþ
Ettim ziyadesiyle
Þimdi paþa paþa yatýyorlar
Ebedi istirahatte !

Feruzan KÖPRÜBAÞI

Sosyal Medyada Paylaşın: