Kalemimin mülteciðili ile yüreðine iltica etmek için
kapýna geldim Yâr . . .
Aklýnýn berzah yanýna sýðýnýyorum.
Sýðýndýðým tümcelerden yorðun bir aþýk çýkarýyorum,
gözlerinin siluletin’den...
Þimdi hangi elin yýkayacak,
sana özlemlerimde döktüðüm göz pýnarlarýmý ?
Ya çýk gel, gülmeyen yüzüm gülsün,
yada unut sevme beni .!
Ýçimde’ki sessizce kalmýþ cenazem senmisin ?
Aðýz dolusu edebsizliðimle,
kan revan içerisinde sana arz-ý mý iletiyorum .!
Sana týrnaklarýmla kazýya kazýya,
ömrümden açtýðým parantezlerimi,sen dolmadan kapattýrma Yâr . . .
Kelimelerim cam kýrýklarý misali olsada,
cümlelerimde bul ’Sen’-i . . .
Ýstanbul gibi dol nefes-ime,sonsuz ezeli,ebedi...
Ýliklerime dek kavra beni,
en ücra’larýmda sen var ol, yutkunur’ken dahi kesme nefes-ini.
Ya yak kavur benliðinle bedenimi,
yada içimde sana yanan ateþ-i nâr-ýmý söndüre söndüre bitir beni ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.