TRAGEDYA I

‘ ve son perdelik bir facia gözlerinin
altýnda kalýyorum
sonrasý sesizlik…’


tragedya
I

ve perdesi açýldý uzunca bir aradan sonra
o köhnemiþ sahnenin
hamletin elinde yine bir kafatasý!
perde bir:
_olmak ya da olmamak_
bütün mesele bu deðildi aslýnda
seyircisi de bizdik hamleti de biz oynadýk
ve þekspir aðladý trajikomik yüzlerimize
aðlamaklý bir hamlet geçti üzerimizden
perde iki:
_ophelia’nýn dramý_
ikinci perde diye bir bölüm yok aslýnda
ben uydurdum ama sen yine baðrýyordun taþlara
_unufak bir taþ ki kýrýlgan
bir karabasaný içinden söken suflörün olmasa da
beyninde karýncalanan beni sahneye çýkardýn dilinin en acý yerinden
ben ki sessizliðe ikinci bir yama
haykýrýrken gýrtlaðýna takýlan hýçkýrýk
ve dram tadý
yaþamadýysak en kötüsünü bile
oturup kendimize aðlayalým
diz çökelim bedenlerimize
kendimiz aðlasýn sonra da
bir kediyi aðlatalým
ve seni beyaz
beni siyah gören köpeðe
renkleri anlatalým
renklerin en kötüsünü damlatalým tabloya
içimziden birer parçayý
bir masa bir sandalye ve eðik çizgileri olan natürmort
evet!
benim odam duvarlarý sisli bir turuncu
ve kübizm kokan leþler
beyaz bir boða ve duygulanan bir at
beynine ýþýðý yaðdýran kadýnýn melodramý
ey Salvador!
saatleri eritmenin ne anlamý vardý?
benim gördüðüm bütün saatler eriyik zaten
buharlaþma derecesinde kör bilhassa
bütün gördüðüm saatler soðuk bir portre
çöplüðe atýlmýþ bir cenin
zaten duvarlarým saati kaldýramaz
altýmda bir yastýkla dünya turuna çýktým
zamana piçlik satarak antikacýdan
ve yastýk yüz kilometre yukardaydý
sýkýca tutundum pamuðuna
avuçlarýmla buruþturduðum hayallerimin
benim hiç hayallerim kýrýlmadý
_ hayalkýrýklýðýný ben doðar doðmaz doktoruma armaðan etmiþler_
ve düþtüm yataðýmdan
ama ayaklarým havadaydý hala
hissetmiyordum parmaklarýmý
uyuþuk bir eroinman sessizliðine gömüldüm
_kendi topraðýmý kendim atarým üzerime travmasý_
uyanýkken bu galiba uyumak
ve perde üç:
_tragedya küllerini topla!_
odamýn tabaný antartikaydý penguen desenli
dünyanýn en kuzeyini yaþýyordu ayak tabanlarým
ve tel örgülü beyaz pencere
_sýfatlarý sevmiyorum ama bembeyazdý iþte-
önünde eðilen gökyüzü yataðým
sýrtýma nakþettiðim yataðým
martýlar utancýndan çöllere kaçtý ve
kafalarýný topraða soktular
devekuþu serçeye inat uçabildi ve nihayet
bir direðin tepesindeki bütün yuvalarý yaktý
ayý kemiren baykuþ gözlerini unuturcasýna bakakaldý
iþte böyle bir yatak
ve tragedya küllerini topla yataðýmdan!
BIKTIM SENÝN ATEÞÝNDEN
BIK-TI-M SEN-Ý-N AT-EÞ-ÝN-DE-N
yeter yaktýðýn ellerimi
bu kaçýncý bertaraf ediþin yüzümdeki alemi
yine de seviyorum ateþini
sigaramý yakýyorum en azýndan
bilmiyorum hatýrlýyor musun perdeleri
ilk ünlemimi kafatasýndan sonra koymuþtum
hani hamletin elindeki
ikincisini içten bir evetin sonuna
hayýr der gibi býrakmýþtým hatýrlýyor musun
ben hatýrlýyorum yýldýz avýna çýkan çocuklarý mesela
bulutlardan geyik yapanlarý
topraða sýrtýný verip yapýþanlarý kökleþenleri
hatýrlýyorum iþte arkandan hiç koþmadým senin deðil mi
bir çocuðun annesini aradýðý gibi kaybolmadan
hani aðlayan çocuk tablosu vardý ya
iki damla gözyaþý yaðlýboya bilirsin
seni o çocuðu düþünerek yaþýyorum
_o tabloyu bir kere gördüðümü söyleyeceðim_
ama son gördüðümde gülüyordu bir kere görmüþtüm çünkü
beni üzmeni hayal ediyorum da aðlatmaný
nasýl aðlardý bir martý bilmiyorum
_*bir martýyý aðlattýn sen_
sayfalarýn eþiðinden dönen kahramaný
belki de bir hataydýn sen
yaptýðým en çok hata
su içmek gibi
doðal bir hataydýn nefes gibi
alýp vermek gibi
yanardaðýn eteklerine kurulmuþ köy vaziyeti
ve lunaparkta dönen balerinin gözyaþlarý
milyarlarca kenenin kanýmý emmesi gibi seviyorum seni
perdesi olmayan bir tiyatro gibi
notasý olmayan bir þarkýya sol anahtarý ilan ediyorum seni
bütün notalarýna es baðlýyorum

_ve tragedya küllerini topla sevgilimden_
……………
perde dört:
_? Nedir bu soru iþaretlerinin beynime hançerlenen perdesi_
evet ben sana güneþi hiç anlatmadým deðil mi
juliet’in romeo gibi davranmasýný ya da
romeo’nun sokak maceralarýný çalýþtýðý evden kovuluþunu
narkozsuz beyin ameliyatýný anlatmadým deðil mi
ve diðer yerlere sürülen gereksiz neþterleri
artýk herkes romeo ve juliet!
soykýrýmdan kaçan herhangi bir halk topluluðu silüeti
oysa soykýrým ellerindeki bir damla terdi
beni soykýrmaný emrediyorum haykýrmaný
ferhatla þirine yaðýtmaný ve daðlarýna…
eskisi gibi deðil hiçbir þey
yalnayak dolaþanlarýn nal sesi çýkartmasýný sevmiyorum
yaðmurdan mülteci kaçýþlarý doluya
fotosentezi karanlýkta hiç sevmiyorum
soðuk bir çay demliyorum gözlerinde
demleniyorum gözlerinin közünde
_galiba seviyorum gözlerini_
hepimiz birer oblomovuz demiþmiydim sana
. …..

UTKU KAYGUSUZ
(*bir martýyý aðlattýn sen/KÜÇÜK ÝSKENDER)

Sosyal Medyada Paylaşın: