geceye yasladım dudaklarımı, ölümü konuştuk... Gulay Bulut
geceye yasladım dudaklarımı, ölümü konuştuk...
Tanrým, bu ne çok keder! daha ne kadar acýyabilir caným, /bilmiyorum! bilmeyi ise, hiç istemiyorum...
yaþanmýþ ve bitmiþ nice ömürler gördüm ve ardlarýnda aðlak mevsimler martýlarýndan kaçan bir deniz gibi çekildim kýyýlarýmdan
artýk aðlamýyorum! bulutlarda hep hazan renkleri solmuþ eski bir fotoðraf gibi sepya soluyorum hayatý önemi yok hiçbir þeyin aþktan gayrýsýný yaþamadýk say!
içimdeki çocuk yetim artýk kirpiklerimde küf kokusu ellerim titriyor hiç olmadýðý kadar kulaklarýmda eski bir þarký nakaratý "geniþ kanatlarý boþlukta simsiyah açýlan ve arkasýnda güneþ doðmayan büyük kapýdan geçince baþlayacak bitmeyen sükunlu gece"
/ Gülay Bulut
18mayýs012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulay Bulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.