Nazlý yârden aldýðým aþktan da öte duygu, Olmadýðý hayali kurmaya utanýrým, Sözlerini duyunca kalmazdý kalpte kaygý, Yeni beþeri aþka ermeye utanýrým.
Gülüþünde yüreðim göklerde yaþýyordu, Perçemin karasýndan tüm dünyam ýþýyordu, Gözlerinin içinde güneþi taþýyordu, Öyle bir güzelliði kýrmaya utanýrým.
Ýnsan üstüydü sanki benzetirdim meleðe, Baþka isim girmedi dualara, dileðe, Terkte suçu yüklerim kadere ve feleðe, Gidiþin nedenini sormaya utanýrým.
Teline zarar gelse aklýmý yitiririm, Varým, yoðum ne varsa uðruna bitiririm, Gideceði yerlere sýrtýmda götürürüm, Yollarda yürüterek yormaya utanýrým.
Ellerimi ýsýtan onun narin eliydi, Hasretini yaþamak gözlerimin seliydi, Has bahçemin mis kokan açýlmamýþ gülüydü, Yaban baðýn gülünü dermeye utanýrým.
Mahur bakýþlarýnda cennet gülleri biter, Ezgidir tüm sözleri bir þeyda bülbül öter, Farklý aþka ne gerek bu sevgi bana yeter, Ondan özge birini sarmaya utanýrým.
Yârden ayrý kalýnca giyemedim beyazý, Isýnacak dönünce gecelerin ayazý, Bir iþitse gönlümden dile düþen niyazý, Gül yüzlüm uzak diye yermeye utanýrým.
Hasan Ilter Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Ilter Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.