tarih kadar eski suskunluðum
bundan dolayý yaþýyorum zaman zaman
bundan dolayý ölüyorum çoðu zaman
yirmi bir yýl önce
on dördündeyken daha
mevsim taze bahar
ay benimle akran
akþam yemeðinden hemen sonra
daha kalkmamýþken dedem sofradan
büyük bir gürültüyle dövüldü o saatlerde hiç vurulmayan kapýmýz
babam kalktý
kapý açýldý
yasal kýyafetli onlarca adam yasal kimlikleriyle
ve kirli ayakkabýlarýyla destursuz giriverdiler içeri
ve yasal haklarýyla baðýrmaya etrafý daðýtmaya baþladýlar
bizler mi
suskunuz
yasadýþý zannederek kendimizi
belkide suçlayarak biribirimizi
gözlerinden ve dilinden öfke kusan biri
ve ondan ayrýlmayan biri daha
aldýlar beni babamdan izinsiz
yasal sireniyle korkular saçan araçlarýna attýlar yaka paça
ilk kez izin almadan çýkýyordum evden
ilk kez içimde korkularla aðlamaklý uzaklaþacaktým kendi evimden
ve sepete atýlan bir sebze gibi hissederek kendimi
ilk kez sessiz kalmýþtý babam gidiþime
ilk kez babamýn suskunluðundaki çaresizliðe yanmýþtý caným
mümkün oldukça önünden bile geçmemeye gayret ettiðim karakolun içindeydim þimdi
korkuyordum
annemi özledim
aðlamak istedim
aðlayamadým
bir kaç kaðýt koydular önüme
"bunlarý imzala ve çýk git" dediler
arkadaþýmdan duymuþtum
abisini götürdüklerinde ona da bir þeyler imzalatmýþlar
ve yýllarca hapislerde kalmýþ sýrf o imzadan dolayý
yapmadýðý þeyleri yapmýþ gibi göstermiþler
hâla içeride o imzanýn cezasýný çekmekte
onu hatýrladým
"nedir bu kaðýtlar"diye sordum
"burada sorularý biz sorarýz" dediler
"imzala seni gönderelim" dediler
"imzalamam" dedim
"imzalamazsan döveriz" dediler
imzalamadým
dövdüler
bir
iki
üç
........
ve küçük daracýk bir odada açtým gözlerimi
hücreymiþ adý
soðuk ve karanlýktý
her yerim aðrýyordu
midem bulanýyor
ayakta duramýyordum
nereye dokunsam acý hissediyordum
açtým
aç deðildim
susamýþtým
içemezdim
aðlýyordum sessizce
üþüyordum
ne olmuþtu
neden buradaydým
kimdi bu adamlar
ne istiyorlardý benden
neden bu kadar öfkeliydiler
ben ne yapmýþtým bunlara
hiç birini tanýmazdým ki
neydi bana kýzgýnlýklarýnýn sebebi
................
çýkardýlar beni hücreden
bir kaç saat sonra
dört yada beþ kiþinin arasýna aldýlar beni
"getirin" diye baðýrdý biri
birini getirdi ayaklar
karþýmda durdu
baþým eðikti
bakmaya korkuyordum
"kaldýr baþýný" dedi kükreyerek ayný adam
irkilerek kaldýrdým baþýmý
inanamadým
gözlerim yanýltýyor olmalýydý beni
arkadaþým
arkadaþým vardý karþýmda
sevinsem mi aðlasam mý bilemedim
aðlayýp boynuna sarýlmak istedim
yapamadým
yapamazdým
ayakta zor duruyordu
yüzü gözü mosmordu
elleri balon gibiydi
ayakkabýlarý ayaklarýna sýðmýyor olmalýydý ki arkalarýna basarak giymiþti
yüzüme baktý
beþýný eðdi
utandý
aðladý
ve sustu
kükredi biri daha
"hangisi ulan dedi"
kaldýrdý baþýný arkadaþým
"bu" dedi kýsýk bir sesle
"hangisi"
"git önünde dur ve iþaret et" dedi adam
öyle yaptý arkadaþým
geldi
durdu karþýmda
"bu" dedi elini uzatarak bana
"ne oluyor" diye sordum
sustu
eðdi baþýný
utandý
alýp götürdüler onu
beni yanlarýna aldýlar
"öt þimdi" dediler
ben ötmeyi bilmiyordum ki
söyledim onlara da
"ben ötemiyorum ki polis abi" dedim
güldüler
sever gibi yapýp tokatladýlar
"konuþ ulan" dediler
"ne konuþayým abi" ürkek ve kýsýk bir sesle
"artýk teþhir oldun oðlum
anlat bize her þeyi
neler yaptýnýz"
"onun kalemini ben çalmadým abi
arka masadaki hasan aldý"
"yemin ederim ben almadým polis abi"
yine güldüler
ne demiþtim ben
neden gülüyorlardý
"sen bizimle dalga mý geçiyorsun lan"
deyip üstüme çullandýlar
vurdular
yere yýðýldým
hiç bir þey düþünemiyordum
sadece küfürleri duyuyordum
acýyý bile hissedemiyordum
her yerime yumruklar tekmeler ve joplar deðiyordu
aðladým
yalvardým
nafile
yarý baygýn hücremdeydim yine
uykum vardý
uyumak istedim
uyuyamadým
o gece dokunmadýlar
arada bir evime gidiyordum
anneme sarýlýyordum
okulda oluyordum bazen
arkadaþlarýmla oynuyordum
biri baðýrýyordu
hücreme geri dönüyordum
ýþýksýzdým
hâla üþüyordum
ertesi gün yine aldýlar beni
karanlýk bir yere götürdüler
yada ben öyle sanýyordum
sandalye sandýðým bir yere oturttular beni
bir þeyler baðladýlar el ve ayak parmaklarýma
sonradan öðrendim
ceryen dedikleri þeymiþ bu
"anlat þimdi" dedi biri
"bu sefer anlatmazsan ölürsün"
ben hâla bir þey anlamýyordum
"neyi anlatayým abi"
"bildirileri anlat mesela "dedi
"bildiri nedir polis abi" diye sordum
"arkadaþýnla daðýttýðýn kaðýtlarý anlat ulan" diye baðýrdý
"o kaðýtlarý size kim verdi
kimlerle daðýttýnýz"
þimdi hatýrlar gibi olmuþtum
bir kaç gün önce
newrozda topladýðýmýz kaðýtlar olmalýydý
"o kaðýtlar yere saçýlmýþtý
arkadaþlarla birlikte topladýk onlarý
sonra da gemi yaptýk onlarla
uçak yaptýk"
"sizin olduðunu bilmiyorduk polis abi" dedim çocuk masumiyetimle
birden tüm vücudum yanacak gibi oldu
avazým çýktýðý kadar baðýrmaya baþladým
caným çok yanýyordu
titredi bedenim
sandalyeden düþecek gibi oldum
deprem oluyormuþ gibi sallandým
baðýrdýlar
tekmelediler
aðlýyordum
annem geldi
elimden tuttu
boynuma sarýldý
aðladý
uyandýrdýlar
sordular
söyledim ayný þeyleri
doðrularý yani
inanmadýlar
bir daha yandý bedenim
bir daha titredim
bir daha seslendim babama
beni buradan alsýn diye
tekme tokatlar
joplar
bir
iki
üç
...........
yine hücremde açtým gözlerimi
halsiz
bitkin
aðlamaya bile gücüm olmadan kývrýldým daracýk yere
hücremi sevmeye baþladým nisbeten
dýþarýsý daha kötüydü
burada dayak yoktu
küfür yok
ceryen yoktu
soðuktu
karanlýktý ama
sadece ben
acýlarým
birde düþlerim vardý
söylediðim hiç bir þeye inanmadýlar
ben söyledim
onlar güldüler
ben söyledim
onlar dövdüler
ve sustum
onlar sordu
ben sustum
onlar dövdü
ben sustum
aç kaldým
sustum
üþüdüm sustum
annemi özledim sustum
bir tek türkü söylerken çýktý sesim
kendime bile konuþmadým
sustum
on iki gün kalmýþým orada
on iki ay
on iki yýl
on iki asýr
evime vardýðýmda yarým gibiydim
ne elim tutuyordu ne ayaklarým
bütün vücudum morarmýþ
her þeyden ve herkesten korkar olmuþtum
ve öfkeliydim
neye kime ben de bilmiyordum
çok uzun zaman sonra toparlanabildim
bir ayaðýmdan topallayarak
ceplerim taþlarla dolaþtým çocukluðum boyunca
en çok taþý ben atýyordum eylemlerde
en büyük olanlarý ben
ayaðýmýn hesabýný sorarcasýna
ben hâla susuyorum
taþlarý boþaltýp ceplerimden
kalemi koyarak onlarýn yerine
haykýrýyorum þimdi
bütün kelimeleri topladým insanlýða dair
sesim cebimde
duyuyor musunuz?
yýlmaz YANARDAÐ
nisan 2012
IÐDIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.