11 aydýr içimde acýyan ve yorgunlaþan bir sevgi var
anne,ben hiç böyle deðildim eskiden büyüdüm ama yüreðim çok savunmasýz hala
olumsuzluðun ve karamsarlýðýn direniþine tutundum sevgimi incitmek isteyenlerden kaçýrdým hep yüreðimi
pes ediliþlerin kýyýsýnda umut yeþertecek sözler buldum okudum þimdi nelere gideyim,hangi sevda sözleriyle avutayým yüreðimi
çok güçsüzüm anne acýyan yerlerim dokunuyor yaþamaya pes ediþlerim kýyýsýnda yol yapýyorum sözlerinden kendime
eksik büyütmüþsün beni,her mutsuzlukta çoðalýyor acýlarým biraz daha nasýl olmalý sevgiler öðrenememiþim gereðinden fazla yürek koyuyorum aþk’a
þimdi bütün sevgilerim senin sevgin gibi karþýlýksýz kaldý; neden öðrettin bana karþýlýksýz sevmeyi anne.. kaç kez yargýladým kendimi karamsarlýðýmla o yokken mutluluktan nasýl söz edebilirim nasýl gülmeyi öðrenebilirim yeniden
asil bir yanlýzlýðým var þimdi, sen git gide güzelleþirken uzaklýðýmda ölüp ölüp dirilmek yakýþýrdý bu AÞKta bana..
......... Sosyal Medyada Paylaşın:
ayca13 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.