oðul:
-senki geldin-
þevkle yürüdü sevgiler; döküldü gökten
kalbimin üstüne devâ kazýndýn
yumru yumru ellerine tutuldu içim
etrafýmda her þey semah’ý döndü
caným sütümü keffaret bilip
kayýtsýz sürüldü dudaklarýna
ey oðul! ufkumda yalnýz sen varsýn!
esmese de olur rüzgârým artýk
Annem;
çocukluðumu doyumsuz varlýðýnla örtündüm
kovuldum; düþtüm fecirle firkat aðýna
uzanamam uzatamam ellerimi Anne
çýkamam ki; düþ kýrýðý dolu bu dehliz
tutuþturur aydýnlýk son gördüðüm rüyayý
yakarak düþ peþime der karanlýk
kol gezer sensiz gecelerin kollarýnda korkularým
ýþýðý güneþe saran kudrete dokunur bakýþlarým
gölgenle rüyamda yol göster Anne
senli anýlar gökkuþaðýný göverdi
geçiyor üzerimden umutlar baðbozumu
sihrini akýtýyor gözyaþým serinletiyor kem bakýþlarý
lacivert güzellikler hasreti besteliyor Anne
gözlerinden renk renk gün doðup gün inerken
önünde yýkýlsýn sedler çýrpýnsýn ruh aðlasýn
aksýn berrak sular gençliðim kevserinde demlensin
ak duanla kalbime yol göster Anne
menziline açýlsýn bir meçhûle sürüleyim
uzaklardan güneþle gelen ay’ým aydýnlýk
sen terk-i diyar edeli soldu mevsimler
kandiller kar çaðrýþýmlý hayallerim donuyor
yaðmur düþüyor akþamýn alacasýna
sensizlik korkularý ýslak yüreðim hýrçýn þimdi
hani meçhul kýblesiydin kalbimin bu aðlayan kim!
mehtabýna her gece eriþemez haldeyim
Annem;
-buluþ- diyorsun o vahiy sofrasýnda
buluþ ve paylaþ duraklaþýr hasretin
gonca deðiþmeden rengini
ay’dan yansýr konaklarým þakaðýnda
seccademe deðmeden ak alným
umutla hasretle vuslattan uzanýrým
oðul;
doðuþ öncesi ilk cemre ile
þafak sonrasý muþtulanacaðým yüreðine
bilki yâr ederim sevgimi -dökerim yollarýna-
-ederi olmayan bir dünya toyundayým-
-zamansýz yüzüstü düþtü bu ömür-