Býrak, dokunma aðlayasým var; Kalsýn dizlerimdeki yara, Ellerimdeki çamur... Ne çýkar darmadaðýn olsa saçlarým? Ne farký var, Benimki yapaðýmýþ, seninki samur...
Haydi, Kollarýmýzý açýp dönelim: Gözlerimiz yarý kapalý, Mest olmuþ biçimde, O toz- toprak içinde... Ve dilimizde meþhur tekerlememiz, Þekerleme niyetine: "Yað, yað yaðmur Teknede hamur..."
Masum ya çocuklar, günahsýz diller Dualar kabul olur. Vermez mi, Ýstenilen, Alasýndan bir yaðmur... Bereket üstüne bereket, Nur üstüne nur... Evlerde bir sürûr, bir sürûr...
Sen git, Ben kara önlüklü çocuk kalayým; Saçlarým kara kalsýn, gözlerim kara. Al, bir kemik tarak, baþýmý tara. Sýrama düþsün örgülerim Uçlarýnda iki beyaz kurdela.