Ýmkânsýz kelimesinin Vücut bulduðu bir adres bizimkisi… Yer belli! Yurt belli! Ýki yürek ve imkânsýz bir aþk hikâyesi…
Yasak elma gibiyiz; Bir ýsýrýkla girmiþiz birbirimizin aklýna, Kocaman bir savaþ býrakmýþýz ardýmýzda, Lanetlenmiþiz… Ýsimlerimizin anýldýðý sokaklara Kuþlar bile uðramýyor artýk, Kanat çýrpmýyorlar, Onlar bile yaka silkmiþ bu sevdadan… Dillere sürgü, Kapýlara mühürler konmuþ bizim için…
Unutmak diyorlar bana, Unut diyorlar, Söylemesi ne kadar da kolay; Ýki hece onlara ve bir saniye! Benim için ise Bir ömür ve her saniye! Unutacaðým belki, kim bilir ama, Çeliyor bir þey aklýmý kanayan yaram Tüm þarkýlar, Söylendi sana bakarak Þimdi dinlenmeyecek mi “Benzemez Kimse Sana”; Ya da kimler sana benzetilmeye çalýþýlacak… Ve ben bir kez ölmeyi beklerken; Kaç kere öleceðim bu þarkýlara aðlarken…
Kanayan yaram; Bu bir aþk hikâyesi deðil Kandýrýyor kuþlar birbirlerini Bu, ölümün ta kendisi…
ZUHAL ERASLAN Sosyal Medyada Paylaşın:
cancer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.