Yüreğinden Kanatlanan Çocuklar

“Þahin duruþa güvercin bakýyor/çocuklar
Kanatlarýna mavi tebeþir tozu üflerken…”


Gölge gibi aðýr;
Ellerinde barut kokusu
Kaþmir dokuya iþleniyorlar
Teyellerinde rüzgar gülleri
Leblebi tozuna banýyor
Top sesleri bakýþlarýný
Bakýþlar/ki ürkek
Ceylan avýnda…


Biri!
Ýman tahtasýndan kanýyor
Avuçlara yediveren sýcaðý
Bahara çiçekli güneþin
Gülen yüzleri onlar
Çið dökmüþ sözleri
Basiretsiz…


Yüreðinde kum eleyen çocuklar
Diþlerinde çitlembik eziði
Anarþik sevdalarý sývadýlar
Düþ yanlarýna…


“Sevda deðirmenlerinde
Umut eliyorlar durmadan”


Yýldýz çalýyorlar
Karanlýkta kalan yüzlerine
Kanat uçlarýnda acýlar
Ýçinden taþan insanlýða
Özgürleþiyorlar…


Yeryüzü alfabesinde
Savaþýn aritmetiði bu
Okeye dönen bir taþýn
Fünyesinde çocuklar
Þansa çekiliyorlar…


Ve talan olmuþ bakýþlarýn
Son çýrasýnda ýþýldýyorlar
Yakamoz mavisi ziynet gibi
Kendi fenerlerinde yalnýz


Yalnýz ekilen topraklarýn son mahsulleri onlar
Her bahara kanayacaklar çiçeklerinden…








Sosyal Medyada Paylaşın: