yeniden soyunmak lazým çocuk giyindikçe de ziyadesiyle üþüdüm zira...
evet evet soyunmalý ne varsa hatta bu kez fütursuzca... dünleri özlemleri düþleri ama evvela yarýna dair garantileri
-irili ufaklý pahalý olduðunca ucuz garantiler hepsi birer kaðýt parçasýndan hükmeden sistem gardiyaný gibiler-
yeniden dalmak lazým zifiri dehlizlere ama bu kez çýrýlçýplak korunaksýz ve yalýnayak... deþmek lazým zahiri silmek için aynalardan yalana meyleden aksimi ki bulayým menzilini...
hanidir çýkmýyor sesin ki bilirsin/ sesin olmadan ben kendime saðýr kendime dilsizim
hiç yoktan yitirmiþtim ya seni hani o gün aþka raðmen/ giderken...
sensiz/ velvele içinde kaldý sessizliðim
söz bir daha çevirmem yüzümü inkara kalkmam özümü sen bir ses ver yeter sýyýrýp kendimi benden kelimeleri edebinden þiirlerce derim sözünü... hem gözlerini asmýþsýn sýrtýma olanca aðýrlýðýyla yoksaymam ne mümkün böyle diri diri gömülmüþken hayata
þimdi bana düþen yara yara/ geçip kendimden bakabilmek onlara ...yeniden
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşen Destanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.