rüzgara dayanaklý gemilerle koþtum dün
ölü düþüncenin sözlerindeydi
cam’a motifli aþk
acýsý susmuþ aynada iþli yüreðim
ki
yüzler vardý sarý
yüzler vardý esmer/beyaz
cin bakýþlý
hiç bakýþlý hüzzam
kimileri
ve çocuksu gülmeler
þeytan bir gizde saklý
öyle bir girerdiniz ki
derin çizgilerime
ölürdüm sizi gökyüzüne
býrakamasam
kuþlarýn kanadýnda daðýtýrken yalnýzlýðýmý
bütün çocuklar benimle uçardý eski bir kent’e
düþlerin beyazýna deðerdim
içimde ölümle
kalabalýk gelince
sularýn dalgasýna
giderdim
þen hayaller býçaklandý
yalnýzlýða sürgün vakitte
þiirlerim dul
gölgeler
bensiz/ sarhoþ
birbirine ulanan seslerin çýðlýðýndayým
aþk yalnýzca suskumu saklasýn
bakmayýn
gezilmemiþ kumlarda güneþin gülümsediðine
hep bir dað baðýrýr gönlüme
kaderin melekleri
daraðacýna kurulan adýmlarda
tutun ellerimi
uyuyor nefesim
sessizlikten korkan göçüm
trenlerin yüklü aðzýnda
nerden bilecektim ki
yürürken ben
ayaðýma takýlan uzun
karanlýðý