Ölümün ruhsal anatomisi
Dikçe
Ölümün ruhsal anatomisi
1-
kendi kendime ne olduðunu sormaktayým!
birisi bana çýksýn desin!
ölmeye hazýr mýydým?
onuncu kattan bir anaforun içine
atlayan hayatýmý yýldýrým gibi düþerken;
kendi ellerimle tutabilirmiyim?
2-
durumun acaipliðini tamamen mazur görebilirim
gözlemlerim þekil deðiþtirirken
siyah renkli bir tüneli geçip
adsýz, ünvansýz cebrâil ile mülakata geçebilirim
3-
paraþütü icat eden kiþinin kadavra halini de düþünerek
nihayet bir
’yücelik’ hali ortaya çýkabilir bende
ölüm ilaný önceden verilmiþ insanlarla bir araya gelebilirim
zaten bütün hayatým cereyan etti öncesinde
bedenim ruhumu ti’ye aldý gözlerimin önünde
ve bütün bu zaman esnasýnda bedenim þâh dedi
ruhum mât oldu
4-
küçük çocukluðumun önüne insani kelimelerle set çekmiþ kör/ebe/v(b)eyinlerin
iþtah kabartýcý bakýþlarýný hâlâ unutmadým
yanlarýna yaklaþtýðýmda tuhaf bir þey oldu
varoluþun tüm imajinatif oluþumunu senaryo haline getirmiþ
çirkin gözle gören, iþiten maddi olmayan bir filmi içsel kurgulayýp
kendi hayatlarýný hiç ölmeyecekmiþ gibi olaylý hikayelerle süsleyerek
ve hastalýktan býkkýnlýk vehamet olup çöktüðünde
dirileceklerini düþünmeyen
özellikle;
-korkmadan yaþamak- gerçeðini iðdiþ etmeden
bir gerçeklik duygusu vermediði için taþtan mâbede
ufak,niþ, parlak kandiller býraktýlar yanýma tam dibime
5-
oysa;
yok edilme korkusu þiddetli bir hýrýltý, bir ses korkutuyor
hindistan cevizi yaðý ile saçlarýný parlatan
zincirini koparmýþ g/ötürü yaþayan
düþ kýrýklýðý heybelerinde kendilerini inandýran
derinlerine ta içine sokulup medet uman
yalnýzlýðýn tiksindirici kokusuna katlanmayý göze alan
varlýðýn duyumunda üç boyutlu evrenin ufuk çizgisinde ki adamlar
ki; aslýnda orada baþlýyor ölümleri bilmiyorlar
nihayet;
ruh yükselmekte;
ruh çekilme de;
ruh fýrlayýþ ta;
6-
içsel sakinlik hissedersin artýk
o mutluluk duygusu
hiç bir musikinin içinde olmayan o muazzam melodi
ve etrafý aydýnlatan o ýþýk
belki öncesinde sevdiðin bir insan bir canlý karþýlayacak
kim bilir sýkýþ týkýþ bir otobüste yer vermediðin bir yaþlý;
7-
kýsacasý;
Azizler,Melekler, hz Ýsa, hz Musa, ve hz Muhammet karþýlayabilir ruhu/nû
sen sadece karanlýða çekildiðini bilmekteyken
ayrýlýþtan sonra hissettiðindir dirileceðin an
insan içinin en saydam halidir bu
Ey ilk doðuþ! nerede saplarý kopartýlmýþ günlerin en hüzünlü adamý!
Ey sonsuzluðu bilmeyen adam! savur salyalý bir hayvan gibi duyduðun dehþetini
Orasýdýr bil artýk kendi ruhuna gerilir bir ýþýn þemsiyesi
Dirilir çok þeyin baþlangýcý -geçmiþin tanýmsýz örtük- adý bundan sonra.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.