Ýþte o, bak O diyebileceðin, Sevdiðin, sevdan. Güneþin doðduðu yerde, yaðmurlarýn geldiði yerde, Meleklerin kanat çýrptýðý; o yer! Aþk var orda, sen varsýn... Biliyorum ordasýn þimdi, aydýnlýklarýn içinde, Mevsimleri bekliyorsun, Ege’ne kavuþmanýn hasreti ile. Zamanýný tüketiyorsun, Ýmbat’ýn serinliðinde...
Ne zamn geleceksin ey sevgili? Anarþist bu beden yokluðunda, Seni bekliyor bu ten. Aramak seni her bedende, Bulmak buluþturmak zamirleri. Nitelenen sevdalar; önceler mi seni, bilmem! Dayanabiliir miyim hastretine, bilmem! Ýmbata direnebilirmiyim yokluðunda, bilmem!
Gözlerim yakamozun ýþýltýsýnda seni arar, þiirselliðnde kalem sevdamýn. Ýþte þair dediðin böyledir; Nitzche’nin mýsralarýnda hayat verir kendine, Arar sevdayý, ardalanan bedenlerin ötesinde, BÝr seni bekler... Sosyal Medyada Paylaşın:
pitane Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.