Ýçimde bir ölü þafak Ölüme eþ yokluðun Serçenin gözyaþýnda aþk Itýrlý bir bahar Susuz bir gonca Sarý bir yaprak Hazandý göðsüme yaslanan aðýrca
Sýký bir düðüm nefesimde boðum boðum Aþina rüzgarýn ters vuruþu baðrýmda Býraktým yaðmurlara kendimi Hüzün çiseliyor mevsim Bilirsin aþký tatdýnsa
Köhnemiþ kýþýn gölgesinde üþüdü tenim Ay dolandý saçlarýma Upuzun
Kardý Borandý daðlar Karanlýk aktý ayak izine Sustum Toydu gece Hazýrdý serçenin gözünden düþmeye tutam tutam Çiy tanesi sebepsizce Terli bir eylül akþamýydý
Hangi dilde seviyorum demiþtin Yaðmur öncesi miydi Gidiþin Yoksa titrek bir rüzgarýn esintisi miydi sesin Bende kalan
Kaç þiir attý kendini yollara yokluðunda bilemezsin Kaç hüzünlü bakýþ infaz edildi bu þehirde Peþinsýra Tutmadýn yüreðimden þavkýsýn sevda Bir daha
Gayrý mutluluðun sözü Huzurun gölgesi korkutuyor beni Gökkubbenin kucaðýnda Yeniden doðuyor gecenin sýrrý Secde önünde bile eðilemiyor aþk
Görünmez kanatlar uçuyor düþlerimde kýrýk Gökyüzüne uzanan heybetli daðlarýn üzerinden gülümsüyor Umut vadediyor sabrýma
Bir kývýlcým
Iþýksýzým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sepkin Coşkun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.