Akşam Şiiri

Akþam çöktü üstüme

Hüzün hakim oldu þehrime

Sohbetimizi yarýda kesip kanat açtý martýlar

Korkuyla havalandýlar

Ben dostlarýma el sallarken þaþkýn þaþkýn

Hareketlendi sakin bulutlar

Kar beyazý renkleri birden döndü griye

Anlayamadým, nedendi bu acele?



Sanýrým, gökyüzü de senin gibi

Iþýðýna hasret gözlerime aldýrmadan

Yumdu kendini

Kapattý yüreðini

Hiç duraksamadan bakýþlarýný eðdi

O an umutlarým kapkara kesildi



Yalnýzlýðýma sýmsýký sarýldým ardýndan

Sen giderken soluk bir yaðmur baþladý

Önce ellerime dokundu

Sonra yüzüme düþtü damlalar

Tanýdýktý bu his

Soðuktu, amansýzdý, acýmasýzdý bütün korkular

Ölüm gibi...



Çaresiz iyice karardý bakýþlarým

Donuklaþtý duygularým

Kafam öyle karýþýk ki

Kirpiklerimden akan gözyaþý mý

Yoksa yaðmur damlasý mý

Bunu bile algýlayacak mecalim kalmadý

O gülen gözlerim kayboldu

Hayallerim yerle yeksan oldu



Artýk durgunum hayata

Ruhsuzum insanlara

Suskunum yarýnýma

Ve kýrgýným sana!..

GÖKSEL ÇAKIR

25 OCAK 2012
Sosyal Medyada Paylaşın: