Bir dal varsa elinde gelse kýyamet aný Dik o dalý denir ki; boþ geçirme zamaný Kurutmadan su verip yaþatmalýsýn caný Ey, “insaným,” diyerek; kendini ebeleyen
Sen ki bir zerre deðil ancak zerrede nokta Sen ilkel zamanlarýn kurbanýydýn sunakta Ve seni yaratanýn bahþettiði konakta Ey, “insaným,” diyerek; Rabbinden af dileyen
Hayat hüsnü hat olur erbabýnýn elinde Hattat gibi süsle ki zevk yayýlsýn ilinde Göze güzel görünür piþirdiðin kilin de Ey, “insaným,” diyerek; çamurlarý beleyen
Kalemin güzel yazsýn parlarken gökte hilal Sonunda bu kainat olmalý sana helal Ve yayýlan ýþýðýn sanki semada zülâl Ey, “insaným,” diyerek; güzellikler soluyan
Aðaç gibi kök salýp yaþarken sen ezeli Arada süpürürsün daldan düþen gazeli Yazarken ahvalini hoþ görme müptezeli Ey, “insaným,” diyerek; kötüleri eleyen
NÝLÜFER SARP_______ARALIK.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilüfer Sarp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.