Bozkýrýn ortasýnda antik küçük bir þehir Diz boyunu aþmýþtý lapa lapa yaðan kar Ayaz zehir gibiydi göl sessiz, donmuþ nehir Sokaklarda üþüyen biçare köpekler var
Eski þehrin garýnda bekleþirken insanlar Kuytu köþede aðlar gizli gizli bir genç kýz Yârini bekleyene heyecan dolu anlar Ayrýlanlarýn ise yürekleri eder cýz
Yorgun düþen trenler peronda sýralanmýþ Kimi geçip gidiyor kimi vaktini bekler Buðulanmýþ camlarda perdeler aralanmýþ Ayrýlýk yüreklere hicran acýsý yükler
Hüzün çalan bir düdük sessiz geceyi yýrttý Homurdanan bir tren salýnarak geliyor Kýz bavulunu aldý aceleyle seðirtti Binince bu trene dönüþü yok biliyor
Raylara sürtünerek durdu onun önünde Kýz dönüp son kez baktý þehre, bindi vagona Acý tatlý anýlar ne varsa hep dününde Býrakýp gidiyordu bilinmeyen bir sona
Soðuk karlý gecede tren camýnda bir kýz El sallarken hayale umuda bel baðladý Bulunduðu vagonda kimsesiz yapa yalnýz Ýsyan edip kadere geçmiþine aðladý
NÝLÜFER SARP___________OCAK.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilüfer Sarp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.