Bugün bir garip haldeyim NEY de benim NEYZEN de benim.
Kirpiklerimin vuslatýnda sadrým canhýraþ. Bir yangýn ki nefesime düþen, ... Neyimin duvarlarýna çarpýp geri bana dönen. Bir eser ki üflenen, Makamý ateþ, makamdaki ateþ. Yanadur Neyzen’im! Kanadur Ney’im! Yandýkça ateþe yeni eriþmekteyim
Toprak ayaðýmýn altýndan kayýyor. Arþ-ý Alem, sanki bana kucak açýyor. Bir NEY dili ki ... Ruh bedene yabancý kalýyor. Yürek bir tef ki... Hýzýna can dayanmýyor. Canýn kanat çýðlýklarý, fezaya dayanýyor. Söyle, NEY’im!.. Dile gel ki ne haldeyim. Üflen NEYZEN’im! Muhabbetin en güzelindeyim.
Sýrrýma mesken gözümün perdesinden bir damla iniyor, Söz ile ateþ arasýna. Peki, þimdi hangi sayfalar tutacaktý, Hallerimin þahidini? Hangi hattat yazacaktý, Beden kaleminden sýzan herfiyyen sözlerimi? Hangi ayna resmedecekti, görünen hüznümün düþtüðü, çehremdeki görülemeyen mesrur gülüþüm? Üflen NEYZEN!im, üflen!.. Gör, bak ki NEY’im... Hasretle inleyen de benim, beden otaðýnda vuslata gülümseyen de benim.
SELMA KOÇ Sosyal Medyada Paylaşın:
selma koç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.