Kuzguni gecenin rahminde zerre düþmez ýþýk gözlerime... de ki; kimliði kirli bir cesedim henüz onbirinde sürgünüm mayýn eken topraklarýn birinde... karýn rengi kan rengine dönüþmüþ ve ben üþürüm.. tipi vurmuþ umudumun rengine...
Þavkýný esirgeyen aya yükledim tüm esaretimi bin yýllýk bir türkünün týnýsýyým... deðmeyin son faslýnda ömrüme Tanrýlardan çaldýðým ateþle ýsýtýyorum ellerimi göðün aman bilmeyen zalimliðine ki yaðýyor tepeme Heronlar... iflahým çatlamýþ/aðýtlar kanýyor içime...
Alaca karanlýðýn koynunda gölgeme haykýrýyorum canýmýn merhem tutmaz yarasýný... ölümlerle tanýþýyorum vakitsiz operasyon hatasý ölümler... yirmisinde parçalanmýþ bedenler... kundaðýnda unutulmuþ bebekler... say ki; ben vicdanýn kaçakcýsýyým rengi yoktur yüreðimde insanýn... infazým gelmiþ/gelmeyin hiç üstüme! ... .. .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Roza Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.