iþte geldi vaktim... ’iþte gidiyorum’ mazi olacak... bir gidiþle silinecek mi kederim, silinecek mi melali kalbimin? bilmiyorum ama....
’su yataðýndan’ çok uzaklaþtý... sensiz sabahlarý özledim ben, sen siz geceleri, ikindileri... seni özlediðim kadar özledim hem de...
hiç gelmeyiþinin þerefine bu gece zehir küfürler ettim, zehir damlalar boþalttým gri gözlerimden... ýslandý so yanýmýn ormanlarý daha da büyüdü hasret aðaçlarým....
ah rezil rüsva pencere ve manzarasý! kapatýyorum bu pencereyi, çok üþüdüm, hastalandý kalbim ölüme en yakýn yerinden....
bana seslenmesin kimse! duyduðum seslere kapattým sonrasý olmayacak içimde...
kendine iyi bak sevgili... hadi git... ben de gitmiþ olacaðým sen döndüðünde...
dedi fatmani son kez....
özlemsiz sabahlara...
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatmani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.