BAĞIŞLA BİZİ
/donuveriyor sessizliðinden içim
yaþamýn susan cýrcýr böcekleri
küstüm çiçeði gibi kapandý kendine zaman
buzullar düþürüyor içime
karanlýða kalýrsam donarým
bir göz ýþýk
bir göz oda akýl sesim
nilüferin esâretinde kýrmýzý pabuçlarým
kuraklarda köklenmeyecek yeniden yirmiliyaþým
geçerken umut düþürmüyor bulutlar
yürüyemiyor yalýnayak yeþillerim
yer- gök yüzü bembeyaz
kefenleniyor düþlerim/
yaþamýn acý dillerinde baldýran zehri
lorca’nýn gitarýndan dökülüyor yanýk ezgileri
içimizde taþýmaktan bezdiðimiz
yýrtýcý karanlýktan
korlaþan sezgiler dökülemiyor söze
ince ince sýzýyla kanýyor dudaklarýmýz
lâkin ölümün bile yok edemediði ‘gerçek’ tir birtek
ne kadar çok olsa da yaþýmýz
güneþin çocuklarýyýz biz
ân olur çatlatýrýz topraðý
kalemin ucuyla daðýlýr, gündeki akþamýn sisi
güvenli deðildir hiçbir kýyý bize
uçurum aðýzlarýnda durur ayaðýmýz
"özgürlük uðruna düþen ölmez!”*
kâðýtta /söz ölmezse ölümden önce
ilelebet / aydýnlýk sularda yüzecektir
biliriz
biliriz ki, bir kadýnýn boðazýna sarýlan býçaða
set olabiliriz
ölüme koþan tinerci çocuðu durdurabiliriz
bir paspas gibi yere koyduklarýna
ev olabilir elimiz
kentte anadoluyu koklayabiliriz birlikle
ezilmiþlerin öfkesi sýrtta
ayný sesi çýkartýrýz ayrý sazlardan
havsalalarýmýzýn aldýðýnca
can yakan, görünmez berdeli çizeriz perdelerimize
korku salarýz acýya
kýnýnda sabrý sýnayan kýlýçla
sözden yediðimiz kurþunla
kurþun dökeriz korkuya
þiirde þaklar tek el
ölümlüyüz
dayanýr bir gün kapýya
“ondan öte köy yok” ya!
gözlerimizde yuvalanan bir tek sevgi olmalý
onunla çözeriz taþ dilleri
yine de
yeterince dizemiyoruz harflerimizi
her yazýlamayan için!
ayrý ayrý baðýþla bizi þiir
baðýþla bizi…
*Hristo Botev’in þarkýsý
Bulgar þair
Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.