Ruhlara elem veren gazabýn çirkin rolü
Kendi içimizdedir öfkemizin kontrolü
I.
Savaþ denen illeti çýkarýnca kâmûstan
Öldüren kelimeler dudakta mahpus kaldý
Terörün mimarýna sorulur mu nâmûstan
Barýþ iskân ettikçe onu bir telaþ aldý
Savaþlardan çok çektik, artýk barýþ zamaný
Karanlýk ve kanlý el bozmamalý bu âný
II.
Son darbeyi indirip husumet þamarýna
Haksýzlýk karþýsýnda öfkemi saklýyorum
Metânet þýrýngasý batýnca damarýma
Mâziyi hiç deþmeyip, kîni yasaklýyorum
Rabbim öyle güç verdi, affedebilme gücü
Vesvese veren sesi def’ edebilme gücü
Ekiyorum topraða bir tebessüm tohumu
Bilirim ki tohumlar tohumlarý doðurur
Yeni doðan güneþten alýyorum yudumu
Çiçek þarap içtikçe ýþýða selâm durur
Doðanýn lâtifesi fýþkýrýyor topraktan
Yüzüme þavk geliyor büyüttüðüm yapraktan
Karanlýk sokaklarý beyaza boyuyorum
Geceye müdâvim ay gümüþ tozlara þâhid
Hilâl’in yay karnýnda huzurla uyuyorum
Düþ ýsýtan bu huzur Yakup sabrýna âid
Unuttum kavgalarý, yangýnlarý unuttum
Avuttum hâfýzamý dertlerimi avuttum
Gecenin nefretinden elimi çýkarýnca
Sukûnet çanaðýnda dinlendirildi öfkem
Rahmet dualarýnýn menziline varýnca
Sessiz aðlayýþlarla yýrtýldý hiddet maskem
Ateþten gözyaþýmý yolladým bir nehire
Býraktým hesabýmý buz gibi teneþire
2011
Müjgân Akyüz/MAJ