bir gökçe çiçek bir gök rengi mavi bir takvim semavi düþürdü ayaza filizlerimi ve yarýsý gitti ömrün
( ölüm müdür yaþamý böyle sevdiren yoksa doyasýya yaþayamamak mý ölüme koþarcasýna götüren)
ey hayat hadi sun gözlerimin yoksunluðuna bir doyumluk gülüþünü ki bitsin sabrýn müebbedi kirpiklerimde
bilirim molasý yoktur hayatýn nice rüzgarlara tuzaklara raðmen kanat çýrpmak yönsüz zamanlara ne gün ki biter suskun çýðlýklarýmýz iþte o gün baþlar aðýtlarý en soylu þiirlerin þarkýlarýn