BAHÂNEDİR

gönlümün sultanýsýn; eþin yok, benzerin, yok,
sende tecelli etmiþ; tasvir de dehâ nedir.

musavvir olan mevlâ öyle övmüþ, yaratmýþ,
gözlerin bir içim su, bakýþýn þahâne’dir.

yüreðinde ki taht’a bir an kurulmuþ olsa,
unutur sultanlýðý; tac ve taht þâha nedir!

güneþ doðmuþ sanýrým; yüzüne baktýðým da,
beni meftûn eyleyen, yâr! hilal kaþa; nedir?

sekerât-ý aþk’tayým; her bâde’m de sen varsýn,
caným yoluna türâb, kalbim’se kaþâne’dir.

dünyada, her nesneye bir pahâ biçilir de,
aþk’ýn diyeti var mý, bilemem; bahâ nedir?

bir naz makâmýndasýn, nâçar düþtüm elinde,
hüznüme teveccüh yok, ne yapsam bahâne’dir.

yüreðim özleminle bülbül gibi fîgan da,
bütün servetim sevgim, isteðin daha nedir?

âh! yûsuf’un mekâný; þu kader açmazýnda
sâkisi efkâr sunan bir garip meyhâne’dir…


Tecelli: belirme,görünme.
Tasvir: figür, sûret, resim.
Dehâ: zekiliðin son noktasý
Musavvir: tasvir eden, þekillendiren.
Meftun: gönül vermiþ, tutkun, vurgun.
Sekerât-ý aþk: aþk sarhoþluðu.
Bâde: içki, þarap.
Türâb: toprak
Kaþâne: köþk, âþiyan, mükemmel ev.
Diyet: bahâ, karþýlýk, kan bedeli.
Nâçar: çâresiz, zorda kalmýþ.
Teveccüh: yakýnlýk duyma, yönelme.
Fîgan: ýstýrap ile inleme.
Sâki: su veren, kadeh sunan.

Sosyal Medyada Paylaşın: