Ve Güz...

’bazý ýrmaklar öldükten sonra kavuþurlar denize’ *

kurumuþ nehirler gibi þimdi eylül...
çaresizliðime kanat çýrpan yapraklar
rüzgarlara iþlenmiþ saðanak olur
ve gözlerinden aldýðým ýþýk gelir ki
seninle yaþadýðým sensizliðime umut
boðulacak bir su arar pervasýzca


kim anlar þimdi korkularýmýn diretkenliðini
zamana býrakýp, assýzlýðýna mý yaþamalý
varoluþumun üzerine kurulu bir sevgi belki
kavak yelleri, yýldýzlar, ay ve güneþ...
gün hazan mevsiminin getirdikleriyle sýzar
içimin yara almýþ sonsuzluðuna...


yollar ve yýllar arasýnda kalmýþ þimdi benliðim
gidip, gelip. ölüp, dirilen bir yaþama baðlanýr mý
karanlýk iki tüneli geçen bir trene binmiþ umut.
ki umut ve yaþam diyalektiðin en güzel örneði
salt yalnýzlýklardan alýnmýþ divane aþklara
ilkyaz çocuklarýnýn gördüðüdür belki de deja vu


ve þimdi
kavaklar zamansýzlýðýna kanat çýrpýyor
ben, suskunluðumun doldurduðu içimde
sana dair kelimelerimi öldürüyorum
ruhuma sýzan acýlar gibi sýzýyorum
gecelerimin yýldýzsýz kalmýþlýðýna


mutluluk bir mucize gibi gelince
kapýma ve gökyüzüm mavilenirse yine
kalmak, bana huzurun getirdiði sýcaklýk
sensiz kalmanýn korkusunu sana býraktýðým
yüreðime gömerim ve ruhum bende sana dair varlýk


millerce yol katedip aþklarý devralýr mý zaman
sonsuz bir þehirde kaybolmuþ bir çocuk gibi
denizi mi aþk edinmeyliyim kendime þimdi
gece ve gündüz gibi sýralanan umutlarýmýn peþinde...


ama korkum tekrarýn diretkenliðidir
çünkü korkum tekrarýn diretkenliðidir
varlýðýný güneþ edip yaþamýma
assýz ve pervasýz kelimelerde
ararsam eðer seni...

" eylül iþte; namý diðer, hüzün..." **

Hasan Bilgin

* Murathan Mungan
**Ýskender Pala
Sosyal Medyada Paylaşın: