Maþuðun aynasýnda billurdan bir zerreyim. Verdiðin süt kaynadý; halime þaþma anne. Hiç bir yerde yokum ben, her yerde bin kerreyim, mâzîye âteþ düþtü; ardýma düþme anne!
Kapkaranlýk kayboldum; gülzârýn yolu harzâr. Gülzârda mezarýmý senden baþka kim kazar? Durma kaz! Kazacaðýn bülbül kadar bir mezar, mor gülün yapraðýný ne olur deþme anne!
Yeniden cân yarattý nefsine kör bedenim. Kanatlarý kördüðüm münzevî bir kuþ tenim. Sen benden uzaktasýn; ben sende hâlâ sen’im gözüne mil mi çektin, gölgene koþma anne!
Mihraba uçuyorken konduðum mekân sýrça. Dem rengi gözyaþlarým seyyide ve hallaca. insanlýðýn mihengi insanda paramparça, onarmaya çalýþma, kabýndan taþma anne!
“Kafa Yoranlar”daným; bilmeden seçemezsin. Iþýktan gömlek lâzým; piþmeden biçemezsin. Bu âteþ deryâsýný sal ile geçemezsin; sen incecik bir mumsun, sîneme düþme anne!
Açma gayb kuyusunu, feryadýma aldýrma! Bu gönüllü yaranýn kabuðunu kaldýrma! Kor döken sýrlarýma gül cânýný daldýrma; külümden de uzak dur, sakýn tutuþma anne!
Özüme dek sürgünüm sonsuzluðun baðýnda. Bir mahrur minyâtürüm âþýklar kuþaðýnda. O’ndayým ben, O’ndaným; dilim Yâr ocaðýnda; sen de erit dilini, sen de konuþma anne!
Filiz Bedük… Sosyal Medyada Paylaşın:
FilizBedük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.