Ben þiirleri yazarken, Yarasanýn ruhuyla yazýyorum. Gece karanlýðýnda Geçeler benim, Baykuþ benim.
Saklý kentin Göçebe ruhunun Iþýðý süzülür kapýmdan Maðaralarýmdan Gürültü patýrtý çýkaran kuþlarýn, Asimile olmuþ çýðýrtkan ruhu Dikilir ense köküme.
Ben hangi memleketin öksüz çocuðuyum.
Düþünürüm Kapýsýna taþ atmýþým ki, Aforoz edilmem ondan. Her geçe tanrý ile baþ baþa Kavuþuruz bir baþka evrende Ýþte o zaman anlarým ki Ben bir hiç’im
Mevsimler karýn tokluðum Açlýðým gitmez Göðün tarumar olmuþ diye bildiðim Ama harikanýn yýldýz kaymalarý Þükür’ün içinde bir hiç’im Hiçliðimdir þiirim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
karbulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.