Sen yoksun Öksüz kaldý bu ellerim Her sabah kim Gemilerde talim var Bahriyeli yarim var Diye türkü söyleyerek uyandýrýr beni
Kim soðuk kýþ akþamlarýnda þiirler okuyacak Kim öyküler anlatacak bana Kim elini gövsüme koyduðunda ýsýtacak yüreðimi
Sen yoksun sevgili Kim gözlerime bakarak Sessiz konuþmayý öðretecek Kim þair dostlarýn arasýnda Acýmasýzca eleþtirecek beni Kim mahçup edecek Kim öðretecek yolda yürümesini
Sen yoksun sevgili Kim kahvaltýda çayla simit ýsmarlayacak Kim cebime harçlýk koyarak üzecek beni
Sen yoksun bu þehirde Mecburiyet caddesi bomboþ Dükkanlar kepenk ini kapatmýþlar Emekliler ulu caminin bankýnda oturmuyorlar Küçük çocuklar boyamýyorlar ayakkabýlarý
Sen yoksun bu þehirde Güneþ doðup batmýyor Buz tutmuþ çeþmelerimiz Sular akmýyor
Sen yoksun sevgili Geldiðinde bir gün Sensiz gecelerimin Uykusuz sabahýnda Parmak ucun kadar yakýným sana Kapýmýn zilini çal Yine eskisi gibi Türküler söyle bana
Recep Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Recep özdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.