Bazý evler yok artýk Beyaz çadýrlar var Kimi saðlam,kimi yýrtýk Ýçlerinde küçücük çocuklar Gözlerinde masum korkular
Bazý evlerde þömineler var Koltuklarda kuþ tüyü yastýklar Soðuða,yaðmura inat Oh ne kadarda rahat
Bazý sofralarda kuru ekmek Yine katýksýz yeniliyor Bunada þükür denerek Ve bir þiþe su Bulabilmiþlerya onu Fazlasýna sanki ne gerek
Bazý masalarda çeþitli yemekler Pilav üstü etler Kadehler þerefe kalkýyor Müzik çalýyor Þiþeler boþalýyor
Ve yaralanmýþ yüzler Aðlayan gözler Yitirilmiþ babalar,anneler Çaresizliðe emekliyen bebekler
Zaten bir kýsýr döngüde deðilmiyiz Bir gün varýz Bir gün yokuz Bazen güleriz Bazende yaþama veda ederiz Hemde habersizce Masumane Yaþama nisbet edercesine Ahirete gülümsercesine.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ABDURRAHMAN GÜNGÖR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.