MUSALLA TAŞI
Hangi göðe çevirsem yüzümü, kambur!
Geceyi ellerimle bükmek istiyorum,
Gücüm yetmiyor…
Ayaklarýmda taze çimen kokusu,
Ayazý tavýnda bir rüzgâr esiyor,
Hangi taþa bassam musalladan çalýnmýþ
Toplanmýþ kader meclisi ölmemi istiyor!
Demincek, hemen demincek, bir kýz çocuðu
Gecenin son demi çiçek satýyor meyhane önünde
Meyhane bu, katli vacip duygularýn mekâný!
Her çýkanýn aðzýnda leþ kokusu
Demincek, hemen demincek, bir kýz çocuðu
Umut katillerine çiçek daðýtýyor…
Aðýr aksak ilerliyor zaman,
Yüzüme yapýþmýþ tozlu hatýralar,
Dudaklarýmda çamur tadý býrakýyor.
Meyhane bulvarý, makyajsýz ruhlar sokaðý,
Boþ ver gitsin bu hayatý apartmaný üç numara,
Merdivenleri sokak taþlarýndan yapýlmýþ;
Takmýþ ilmiði ruhuma, yavaþ yavaþ kendine çekiyor.
Hangi odaya girsem, penceresiz
Karanlýðý yýrtýp atmak istiyorum,
Gözlerim acýyor…
Ellerimde küflenmiþ bir yaþam;
Hangi sesi dinlesem sala sesi oluyor,
Kirli bir kadehte þiþenin dibi
Toplanmýþ kader meclisi, ille de öleceksin diyor!
Gramofon sesli yorgun bir þarkýcý,
Gidenin ardýndan aðlama diyor.
Çal be ustam o zaman giderken
Þöyle neþeli bir ölüm havasý!
Ne gam kalsýn içimizde ne de keder,
Tebessümle kucaklayalým þu soðuk musallayý!
Ertuðrul Adem Karýþan ( KELÝMELERLE SEVÝÞMEK KÝTABINDAN )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.