ÇOK YORULDUM

Rüzgar savurdu yaprak gibi,
Kavruldum çorak toprak gibi,
Karanlýkta ýþýða hasret gibi,
Ümitler tükendi çok yoruldum.

Gözlerim pýnar oldu süzüldü yaþ,
Kalbim kýrýldý ebediyen bomboþ,
Ne ayýk gezerim ne de sarhoþ,
Yad olur giderim buralardan.

Yolumu kaybettim bir dað baþýnda,
Anlatmam derdimi saklýdýr göz yaþýmda,
Birgün yazar benim mezar taþýmda,
Kimsesiz garipti yazar buralarda.



19.09.2011 HATAY
Sosyal Medyada Paylaşın: