duygularýnýn mönüsünde her vakit
yalnýzlýk var
biliyorum
çabaladým
bir çift göz pýnarýnda ferahlayacaktý
kime dönse
ayrýlýklar salya sümüktü yüzlerde
-tebessüm etseydin
-herkes kör
yankýsý deðse özüne yanmýþ seslerin
soluklanacaktý
buza teslimdi gönüller
-ýsýtsaydýn
-herkes saðýr
umudu sýrtýna baðlayýp arardý
balkonlarýna cesaret asýlý sokaklarý
bulsa
iþaretleyecekti köþelerini
vurmuþlardý ýþýklarý
-yaksaydýn
-herkes korkak
dinlemedi
gidiyorum
mor daðlara
yalvardým
kýrmýzý beyaz kurdelâyla güzelleþir mi
bakireliði kanla bozulmuþ daðlar
yaðsa muson yaðmurlarý söndürebilir mi
cayýr cayýr yangýnýný
ve
can’ým
hiç edilen hayatýn hatýrasý yazýlýr mý
zirvelere
edeni
ettirileni
sýr’ken
susturdu
-sayalým
herkes ölü-
gitti
doldurdun acýlarý içine
camekâný yoktu
zordu sezmek
kalem neþter olsa
vurup sînene
okutsaydým
çok
geç
…
..
.
‘’oy benim caným’’
kanadýna mor çaput baðladým güvercinlerin
gördüðünde Çölemerik semâlarýnda
yalnýzlýða demi yerinde bir türkü daha çal