Rüzgar deðirmenle seviþirken söyle son kez benim için yaðsýn yaðmurlar nasýl olsa sular da ölüme hibeli deðil midir?
’Bensiz yaþamaya alýþmak zorundasýn!’ der gibi bakmýþtýn gözlerime Anadolu’nun o en izbe þehrinde bedenime hapsolmuþ cehennemi ateþe verdiðin vakit ruhum bozkýrlarda kýrkikindi telaþýna gebeydi oysa temmuz çoktan ölmüþtü sahranýn safiyaneliðinde
biliyordum... adil deðildi bu çarpýþma yüreðimden akan kan ulaþmýþken avuçlarýma sen okyanusu döküyordun o an, kasým bir kez daha kamaþýyordu kýzýl buhranlarýn gözbebeklerinde
batýk geminin lambozundan izliyordun ve ihtiþamla kýrbaçlýyordun düþlerimi iþte tam o vakit þiirsel bir kanama... i mgesel tüm sözcükler vatan haini... Tanrým yardým et dünyanýn hangi coðrafyasýnda batýrmalýydým ben bu güneþi
þafak þaþkýndý... sussa, bitimsiz bir güzergâhta yol alacak yeniden doðsa, asýlsýz bir vaktin yasý baþucunda ayrýlýða vurdu kendini ve inanmýyordu artýk gidenlerin de kalanlar kadar aðladýðýna
þimdi adýmlarýn batýyor atlasýma nasýl kayboluyor nefesimde sýrât bir bilsen ama olsun bin günahkârýn omzu takvaya erecekse razýyým, varsýn alevler içinde yansýn bedenim yeter ki býrak boynunda kanasýn ellerim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
koloni Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.