Yelken açmýþ yürekler bilinmez mavilere Bunu bir yorgun yürek birde rüzgar duyuyor Aklý baþýnda deðil efkarlanmýþ bu kentin Meyhane masasýnda bir Ýstanbul uyuyor Bunu bir yorgun yürek birde rüzgar duyuyor
Kemanýn naðmesiyle baþlýyor gizli meþkler Sevgilinin göðsünde aranmaz sýrça köþkler Ýstanbul aþk kentidir burada baþlar aþklar Her aþkýn yasasýnda bir Ýstanbul uyuyor Bunu bir yorgun yürek birde rüzgar duyuyor
Bir hasret ki acýdan gündüzünü karartýr Bir sevda ki gün gelir geçmiþini aratýr Seven kalpler aþk için mucizeler yaratýr Musa’nýn asasýnda bir Ýstanbul uyuyor Bunu bir yorgun yürek birde rüzgar duyuyor
Yari sevmek çok güzel yari özlemek güzel Gelmeyecek olsa da yolu gözlemek güzel Yazdýðýný okumak caný izlemek güzel Aþkýn devasasýnda bir Ýstanbul uyuyor Bunu bir yorgun yürek birde rüzgar duyuyor
Ýstanbul dolaþýrken damarda usul usul Coþari aþka aþýk, aþksa Ýstanbul’a kul Unutmam, unutsa da beni bir gün Ýstanbul Kalbimin terasýnda bir Ýstanbul uyuyor Bunu bir yorgun yürek birde rüzgar duyuyor
22.07.2011/Ýstanbul
Ýbrahim COÞAR Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.